Czy warto zacząć zdrowe żywienie?

Tak. Dlatego, że wierzę ( a udowadniają to rzesze naukowców), że to co jemy wpływa w zdecydowany sposób na to jak pracujemy, jak się uczymy, jak często chorujemy. Spożywanie cukru, białej mąki, soli, sztucznych barwników i wielu innych, wpływa wprost na liczbę naszych przeziębień, infekcji itp., głównie z powodu powstawania stanów zapalnych w naszych organizmie. Konsekwencje utrzymywania organizmu w permanentnym stanie zapalnym są potworne, prowadzą m.in. do powstawania chorób autoimmunologicznych i wielu, wielu innych. To się nie dzieje oczywiście w ciągu roku, ale…

Sprawdziłam tę korelację na swojej rodzinie. Będąc w ostatniej ciąży, zainteresowałam się tematem żywienia. Miało to związek z moimi dolegliwościami zdrowotnymi oraz dwoma przypadkami śmierci na raka wśród dzieci naszych znajomych.

Mogę śmiało powiedzieć, że właściwie pochłonęłam w kilka dni stos książek, które absolutnie przewróciły do góry nogami moje myślenie na temat tego co jemy i jak ogromny wpływ to ma na nasze codziennie funkcjonowanie, naszą formę fizyczną i psychiczną. Byłam absolutnie wstrząśnięta i z początku wystraszona, niebezpieczeństwem chorób, w które mogły wpaść moje dzieci, mój mąż i ja sama.

Do tej pory wydawało mi się, że to normalne, iż w sezonie jesienno-zimowym co miesiąc, czasem dwa, dziecko dostaje antybiotyk i spędza tydzień w domu. Przecież w szkole ciągle słyszę, że ktoś choruje. Ale to nie jest normalne !

Odkąd na świat przyszła nasza najmłodsza córka (3 lata), zmieniliśmy niemalże całkowicie zasoby naszej lodówki i spiżarni. Nasze zakupy to zazwyczaj w 70% warzywa i owoce, reszta to dobrej jakości nabiał, nieco ryb, najmniej mięsa.

Przez te 3 lata, każde z mojej trójki dzieci, dostało antybiotyk tylko raz. My z mężem, nie braliśmy od tego czasu żadnych silnych leków. Zdarzały się katary czy bóle gardła, z wszystkiego udawało się wychodzić w krótkim czasie, stosując metody naturalne.

Jakie cele wyznaczyliśmy sobie z mężem?

Ograniczenie do minimum ilości spożywanego cukru, wyrzucenie z diety pszenicy (pozostałe zboża zjadamy w wersji pełnoziarnistej- przede wszystkim produkty orkiszowe, żytnie i gryczane), zmniejszenie ilości soli oraz zjadanego mięsa, porzucenie fast-foodów, przetworzonych dań gotowych do odgrzania, wyeliminowanie (na ile się da) tłuszczy trans, konserwantów, barwników oraz mleka w proszku. Zwiększenie ilości dań z udziałem warzyw, owoców, ryb oraz kasz. Wydało nam się to wtedy trudne, ale bardzo chcieliśmy, żeby się udało. Dziś mogę śmiało powiedzieć, że tak się żywimy.

Skąd czerpać wiedzę? Czyli zdrowe żywienie w teorii.

Jeśli drodzy rodzice, sami nie czujecie się kompetentni w kwestii zdrowego żywienia, to zachęcam do zerkania na blogi kulinarne, poszukiwania prostych, smacznych przepisów, które polubi Wasza rodzina. Na rynku wydawniczym pojawiło się też wiele pozycji książkowych na ten temat, nie są one pisane językiem naukowym. W szczególności polecam Wam dwie części książki „Zamień chemię na jedzenie” autorstwa Julity Bator, które nie tylko dają przystępną wiedzę merytoryczną, ale też gotowe przepisy dedykowane w znacznej mierze dla dzieci.
W telewizji (sama telewizora nie posiadam, ale słyszałam od teściowej), coraz więcej pojawia się programów na temat wpływu spożywanych produktów na nasze zdrowie. Warto je oglądać, żeby umieć wytłumaczyć dziecku (a czasem też sobie, czy mężowi) po co ten wysiłek. Dlaczego warto wstać w sobotę nieco wcześniej i pojechać (np. z dzieckiem- do czego zachęcam) na okoliczny rynek po świeże warzywa.

Autorką tekstu jest pani Sylwia Napieraj, która serdecznie zaprasza do jej sklepu www.uwolnijkuchnie.pl oraz bloga kulinarnego www.zmiloscidozycia.pl

Jestem szczęśliwą żoną i mamą trójki dzieci.

Trzy lata temu zaryzykowałam i przeprowadziłam rewolucję żywieniową w swoim domu.

Czy było łatwo? NIE. Czy są efekty? TAK.

Zjadamy 2 skrzynki tygodniowo warzyw i owoców. Nasza kuchnia jest kolorowa, pachnąca i prosta! Nareszcie wiem, że była to najlepsza decyzja w moim życiu! Piękno i smak tkwią w naturze i prostocie.